پرده های جراحی اجزای حیاتی در هر محیط اتاق عمل هستند که نقش مهمی در حفظ عقیمی و تضمین موفقیت روش‌های جراحی دارند. این پوشش های تخصصی برای ایجاد یک مانع استریل بین میدان جراحی و نواحی غیر استریل بدن بیمار یا محیط اطراف طراحی شده اند.

اهمیت پرده های جراحی

عملکرد اولیه پرده های جراحی جلوگیری از آلودگی میکروبی از سطوح غیر استریل به محل جراحی و بیمار است. پرده ها با جداسازی ناحیه عمل، خطر عفونت های محل جراحی (SSIs) را کاهش می دهند که به دلیل عوارض بالقوه و افزایش هزینه های مراقبت های بهداشتی، نگرانی قابل توجهی در مراقبت های بهداشتی هستند. SSI ها می توانند از باکتری ها یا سایر پاتوژن های موجود بر روی پوست بیمار، پرسنل مراقبت های بهداشتی یا خود محیط جراحی ایجاد شوند. بنابراین، حفظ یک میدان استریل با کمک پرده های جراحی برای به حداقل رساندن این خطرات و ارتقای نتایج بهتر بیمار ضروری است.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم پرده‌های جراحی، توانایی آن‌ها در فراهم کردن فضای کاری شفاف و سازمان‌دهی شده برای جراحان و تیمشان است. این پرده ها به طور استراتژیک قرار می گیرند تا اطمینان حاصل شود که تنها محل جراحی لازم در معرض دید قرار می گیرد، در حالی که بقیه بدن بیمار پوشیده می ماند. این نه تنها دقت جراحی را افزایش می‌دهد، بلکه جریان کار کارآمد را در طول عمل تسهیل می‌کند.

انواع پرده های جراحی

پرده های عمومی: این پرده های همه کاره هستند که در طیف وسیعی از روش های جراحی استفاده می شوند. آنها معمولاً از مواد نبافته مانند پلی پروپیلن یا پلی استر ساخته می شوند که سبک وزن، قابل تنفس و مقاوم در برابر مایعات هستند. پرده‌های عمومی اغلب با لبه‌های چسبنده یا نوارهایی برای محکم کردن آنها در اطراف محل جراحی عرضه می‌شوند و از هرگونه حرکت تصادفی در طول عمل جلوگیری می‌کنند.

پرده های برش دار: همچنین به عنوان پرده های برش دار شناخته می شوند، پرده های برش دار دارای یک روزنه چسبنده یا "فنستراسیون" هستند که امکان دسترسی دقیق به محل جراحی را فراهم می کند. فنستراسیون معمولاً توسط یک ناحیه چسبنده احاطه می شود که به طور ایمن به پوست بیمار می چسبد و در اطراف ناحیه برش مهر و موم ایجاد می کند. این نوع پرده معمولاً در جراحی هایی استفاده می شود که در آن ناحیه خاصی باید در معرض قرار گیرد و در عین حال عقیمی کلی حفظ شود.

پرده‌های اندام: این پرده‌ها به‌ویژه برای روش‌های مربوط به اندام‌ها، مانند جراحی‌های ارتوپدی یا روش‌های عروقی طراحی شده‌اند. آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در اطراف بازوها، پاها یا سایر اندام‌ها قرار می‌گیرند و یک مانع استریل مناسب ایجاد می‌کنند در حالی که امکان انعطاف‌پذیری و حرکت را در طول عمل فراهم می‌کنند.

پرده های قلبی عروقی: پرده های قلبی عروقی که در جراحی های قلب و سایر روش های مربوط به قفسه سینه یا قلب استفاده می شوند، معمولا بزرگتر و تخصصی تر هستند. آنها اغلب شامل ویژگی های اضافی مانند کیسه های جمع آوری مایعات یا سیستم های مدیریت لوله هستند تا نیازهای خاص این جراحی های پیچیده را برآورده کنند.

پرده های چسبنده: این پرده ها دارای پشتی چسبی هستند که مستقیماً به پوست بیمار می چسبند و یک مهر و موم مطمئن در اطراف محل جراحی ایجاد می کنند. پرده های چسب معمولاً در روش هایی استفاده می شود که در آنها دقت و ثبات بالایی لازم است، مانند جراحی مغز و اعصاب یا جراحی پلاستیک.3